Zesde collegedag

QF: Heisenberg. Af en toe bekruipt mij het gevoel dat we in een enorme miskleun van iemand met een zeer groot talent voor het verspreiden van zijn of haar ideeën zijn getrapt. Maar het leuke ervan is dat je daar dan wel nog allerlei berekeningen op los kan laten.

Waar maak je bijvoorbeeld die spleet van? Dat moet toch ergens ook invloed hebben? Net als vorige week: een foton meten doet de waarschijnlijkheidsgolf ineen klappen? Volgens mij kost meten ergens altijd energie, dus beïnvloed je de meting...

Ook een schitterend idee: het tunnelen: doordat de waarschijnijkheidsgolf door barrieres heen gaat (met moeite, dat dan weer wel) is het mogelijk om iets buiten die barrieres te vinden.

Materiaalkunde. We (ons groepje) moesten vandaag een workshop geven over een voorwerp, waarvan we dan de medestudenten met de verschillende materialen van dit voorwerp 'aan de slag' zouden laten gaan. Na mijn ervaring van de vorige keer (waar ik ver van tevoren klaar wilde zijn - en mijn groepsgenoten tot de laatste avond hadden gewacht én waarbij er uiteindelijk gewoon een voldoende stond) het heft in handen genomen. Ik wilde een voor het VO gebruiksklare workshop met alledaags materiaal: het sappak - een alledaagse composiet. Als voorbereiding daarop een bijna complete docentenhandleiding geschreven. De enige hiaten waren verschillende werkvormen bij verschillende onderdelen - dit leek me een leuke klus voor m'n groepsgenoten. Daarnaast zouden zij voor de sappakken en de practicumapparatuur zorgen. (Branders, driepoten, gaasjes, bekerglazen, stanleymessen, pincetten). Dat zou geen problemen geven. In de docentenhandleiding stonden ook alternatieven voor de diverse stappen. Resultaat: een presentatie (klik) - die ik nog wat opgekalefaterd heb - en drie sappakken. Geen werkbladen. Geen werkvormen. Geen practicumapparatuur - men was er van uitgegaan dat we in een practicumlokaal zouden zitten. Niet dus. Gelukkig stond plan C in de docentenhandleiding: Scoor een waterkoker. En - o voorzienigheid - had ik een stanleymes én twee eetstokjes bij me (om de stukjes materiaal uit de waterkoker op te vissen). Doordat de medestudenten niet zelf aan de slag hoefden met het losweken van de verschillende lagen van het sappak hielden we uiteindelijk best (te) veel tijd over. Had ik ook snel nog een link naar een educatief filmpje over het sappak op de laatste bladzijde van de presentatie gezet. Al met al liep het dus als een trein.

Capita Selecta
Over mijn multiple choice-vraag met het laden van een condensator, waarna de lading zich herverdeelde over twee condensatoren en men vervolgens de spanning over deze condensatoren moest berekenen (of beredeneren bleek later)  was ik - en de docent - redelijk tevreden. Wel werden mijn tekentalenten in twijfel getrokken - nou ja: dat is misschien overdreven. Ik zal in het vervolg iets duidelijker proberen te zijn. Oordeel zelf: